Monika Sosnowska
Monika Sosnowska (ur. 1972) – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, studia podyplomowe ukończyła w Amsterdamie. Znana jest przede wszystkim ze swoich instalacji balansujących na granicy rzeźby i architektonicznego kształtowania przestrzeni. Odnosi się do wschodnioeuropejskich doświadczeń z powojenną modernizacją, tworzywem jej rzeźb są często typowe pręty zbrojeniowe lub „cytaty” z oszczędnego socjalistycznego budownictwa, takie jak np. obleczone plastikiem poręcze schodów. Realizacje artystki grają z przyzwyczajeniami widza, intrygują i zaskakują poprzez skalę i formę, często opartą na dekonstrukcji stereometrycznej siatki projektowej istniejących budynków (jak w Pawilonie Polskim w Wenecji, 2003), zdeformowanych schodów (np. w Muzeum Susch Grażyny Kulczyk) czy parkowych ławek. Istotne są dla niej także „drugorzędne” cechy architektury, ale i oddolna działalność mieszkańców blokowisk, przeoczone aspekty funkcjonowania miasta, urbanistyczne utopie. W ostatnim okresie Sosnowska łączy rozmaite techniki, używa też betonu odlewanego wprost z ziemi i zespolonego z surowymi prętami oraz z bardziej „eleganckim” tworzywem, takim jak marmur.
Artystka uczestniczyła w biennale w: Wenecji (2003, 2007, 2011), Gwangju, Manifesta 4 we Frankfurcie (2002), w Stambule, w Pradze (2003), w Szanghaju (2012), Canadian Biennial (2017), 13. Kaunas Biennial (2021) oraz wystawach zbiorowych, m.in. w Mumok w Wiedniu, Centre Pompidou w Paryżu, SculptureCenter w Nowym Jorku. Zrealizowała liczne projekty do wnętrz i przestrzeni publicznej, miała wiele wystaw indywidualnych, w tym wielką retrospektywę w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie (2020), Herzliya Museum of Contemporary Art w Izraelu, muzeum K21 w Düsseldorfie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Sprengel Museum w Hanowerze, Kunstraum Dornbirn w Austrii (2022), Centrum Paula Klee w Bernie (2023). Obecnie trwa jej wystawa w Espoo Museum of Modern Art w Finlandii. Mieszka i pracuje w Warszawie.