Mirosław Bałka
Mirosław Bałka (ur. 1958) – rzeźbiarz należący do wąskiej grupy klasyków sztuki współczesnej. W trakcie niemal 40 lat kariery rozwinął pojęcie wartości znaczeniowej materiału. Zaczynał od figur i „biednych” tworzyw, takich jak: juta, zużyte deski, igliwie, lastriko, zardzewiała stal, drewniana sklejka, siatka ogrodzeniowa czy popiół, by z czasem włączać w obszar swoich dzieł sól, cukier, żywe owady, temperaturę, pęd powietrza, wodę. Równolegle posługiwał się kamerą, rejestrując ważne dla niego miejsca i sytuacje. Bałka jest znany z umiejętności eliminowania zbędnych elementów i ograniczania się do ascetycznych, surowych form o charakterze kameralnym, a nawet intymnym. Jego prace są powściągliwe, kryją jednak ważne przesłania, dotykają często bólu i traum – własnych i tych, które stały się udziałem wielu tysięcy ludzi.
Artysta często pracuje w relacji do miejsca ekspozycji – jego wymiarów i historii, potrafi też zmierzyć się z wielką skalą, jak w przypadku ogromnych rzeźb ze stali (How it is w Tate Modern w Londynie, 2009) czy z betonu (AUSCHWITZWIELICZKA w Krakowie, 2009).
Miał dziesiątki wystaw indywidualnych w muzeach całego świata, w których znajdują się też jego dzieła, takich jak: Tate Modern, Stedelijk Van Abbemuseum w Eindhoven, San Francisco Museum of Modern Art, Museum of Contemporary Art w Los Angeles, Hirshhorn Museum w Waszyngtonie, Art Institute of Chicago, Carnegie Museum of Art w Pittsburghu, Museu Serralves w Porto, Moderna Museet w Sztokholmie, Muzeum Sztuki Współczesnej Kiasma w Helsinkach, Narodowe Muzeum Sztuki Współczesnej w Atenach, Narodowe Muzeum Sztuki w Osace, Muzeum Izraela w Jerozolimie i Muzeum Sztuki w Tel Awiwie. Brał udział w ważnych wystawach międzynarodowych, m.in.: Biennale w Wenecji (1990, 2003, 2005, 2013; w 1993 reprezentował Polskę), Documenta IX w Kassel (1992), Biennale w Sydney (1992, 2006), Carnegie International w Pittsburghu (1995), Biennale w São Paulo (1998), Biennale w Liverpoolu (1999), SITE Santa Fe Biennial (2006).
Bałka jest autorem pomnika ofiar katastrofy promu „Estonia” w Sztokholmie (1998) i licznych realizacji przestrzennych. Stworzył scenografie do opery Pawła Mykietyna Czarodziejska góra oraz jego koncertu w Filharmonii Szczecińskiej i Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.
W roku bieżącym uczestniczy w wystawie Soap Culture, towarzyszącej Biennale w Wenecji. Mieszka w Otwocku i Olivie w Hiszpanii.