2015
brąz
162 x 71 x 157 cm
Rzeźby Xaviera Mascaró są medytacją nad czasem oraz nad tym, jak poprzez kulturę materialną oraz narracje historii i mitów łączymy się z przeszłością. Jego twórczość przywodzi na myśl słowa Milana Kundery: „człowiek oddzielony jest od przeszłości… przez dwie siły, które natychmiast wchodzą do gry i współdziałają: siłę zapomnienia (która wymazuje) i siłę pamięci (która przekształca)”.
Kultura materialna to sposób badania dawnych społeczeństw i wydarzeń poprzez przedmioty, architekturę i technologie charakterystyczne dla danej epoki. Wychodzi z założenia, że przedmioty – często interpretowane zarówno przez pryzmat mitu, jak i empirycznej obserwacji – rzucają światło na mechanizmy historii.
Mascaró wybiera żelazo i brąz – metale, które starzeją się w sposób widoczny i naturalny. W ten sposób wpisuje swoje rzeźby w doświadczenie czasu, podkreślając nieustanne przemiany materii. Celowo pozostawia niedoskonałości odlewu, traktując je jako przypomnienie o nietrwałości nawet najbardziej trwałych materiałów.
W cyklach Wojownicy, Strażnicy, Głowy i Łodzie pojawia się niejednoznaczność – czy są to ślady po dawnych cywilizacjach, czy raczej świadkowie naszej współczesności? Dzięki tej niepewności rzeźby Mascaró stają się opowieścią o uniwersalności ludzkiego doświadczenia.
Xavier Mascaró (ur. 1965) to hiszpański rzeźbiarz, znany ze swoich monumentalnych prac wykonanych ze szkła, drewna, brązu i żeliwa. Twórczość Mascaró zgłębia uniwersalne mity i starożytne cywilizacje, a w jego dziełach często pojawiają się motywy głów, masek i łodzi. Jego instalacje były prezentowane na całym świecie, m.in. w Saatchi Gallery w Londynie oraz Kunsthistorisches Museum w Wiedniu. Artysta miał ponad 50 wystaw indywidualnych w takich miastach jak Nowy Jork, Paryż czy Buenos Aires. Prace Mascaró znajdują się w licznych kolekcjach publicznych i prywatnych na całym świecie.
